Artık haftalar birbirine girdi.
Eskiden hafta gun hatta nerdeyse saat sayarken, simdi doğuma ne kadar olduğunu sorana, aklıma ne gelirse 1 ay var, 3 hafta var, son 20 gün.. Aklıma ne gelirse diyorum.
Ama bilmiyorum ki doğuma ne kadar var?
Defter hesabima gore 15 haziran, doktorun demesi "Bu ayı çıkarır haziran'da doğurursun", içinden bir sesin dediğine göre 25-30 mayıs arası ama bebeğim ne zaman isterse ozaman.
Yani kaçıncı haftamdayım inanın şaşırdım :)
Bu gune kadar "hani nerde bebek, aaa sen de hamile misin? Yok canım nasil yani 8 aylık mı? Ne kadar var 3-4 ay kalmıstır dimi?" diyerek kendimii "vay beee hic belli etmior velet " sekinde kandirmisim herhalde bu haftayla birlikte hemen herkes " sen daha doğurmuyor musun?" "eh ayrılsana artık yetmediğimi çalıştığım" "bu burda doğuracak valla sıcak su ve bez hazır et" "oooh sen de amma meraklısın çalışmaya çocuk doğdu doğacak sen hala iş peşindesin" demezler mi?
Arkadaş bir hafta öncesine kadar nede bu bebek diyordunuz, bir anda fırlamadı ki göbeğim! Tamam biraz peltek yurumeye, ayağa kalkarken yüzümü eksitmeye, bazen ahlanip oflanmaya, karnım, sırtım, belim, ayağım ağrısa da ağrımasa da çaktırmadan ağrıyor demeye basladim ama onun dışında çok iyiyim, çok şükür. Fiziksel olarak her hamile gibi sanki hep hamileymişim ve hamile kalacakmışım gibi hissediyorum. En zorlandığım anlar çorap, ayakkabı giyme, yemek yemerken karnımın kasılması ve yataktan kalkma.. Ama onun dışında hala bence fıldır fıldırım. Araba kullanıyorum, sabah 7 aksam 11-12 ayaktayım. Oyle her buldugum boslukta dinlenmeyi birak ne is halletsem diye kafa yoruyorum. Çok şükür! Hamilelik kolaysa doğum zor olur, ya da tam tersi derler. Bakalım nasıl doğurcam.
Eşim heyecanlı, ama benim kadar değil. Tek derdi bebeğin sağlıklı ve kilolu olması. "Kilolu bebek aynı zamanda sağlıklı bebektir " yanılgısına kapılmış. Nasıl kapılmış hiç bi fikrim yok, ama durup durup "bu bebek zayıf olacak senin gibi" demez mi? Hele bi de "senin gibi" vurgulaması tam cinnet gecirme sebebi! Ben 2.800 gr doğmuşum, ama maşallahım varmış. 4 ay emmeme rağmen kilosu normal, gayet sağlıklı, bünyesi kuvvetli bir cocukmusum. Ama beyfendi 4.250 gr dogup 6 aylıkken 12 aylık bebek boyutlarında olduğu için sağlık = kilo gibi düşünüyor ya da pek sevgili kayınvalidem o yönde bir bilincalti yaratmıs kendisinde herhalde. Aaaa 4 kilo uzeri cocuk benden nasil cıksın zaten doga secmis dogruyu bulmus, bebek kilosu anneye cekermis. Sonradan varsın babası gibi boylu poslu olsun!
Haliyle evde bir seferberlik var. Ye ye ye kilo al, Ruzgar kilo alsin. Bugune kadar 12 kg gibi zaten normal bi hamile kilosunu almisim, bundan fazlasi bebege değil bana gider diyorum ama inandıramıyorum. Ruzgar 35. hafta kontrollerinde 2.600 cıktı. 40. haftaya kadar icimde tutabilirsem, 3-3.500 arası olur ki bana gayet standart ve normal geliyor. Daha ne!
Annemler cok heyecanli, hatta annem sanki kendi dogumu yaklasior gibi tepkiler veriyor. Bu da kimi zaman beni biraz zorluyor. Normalde coskusu cok göstermeyen bir tip olduğum için surekli bebegim , torunum, canimmmmm diyip sevinc nidalari atmak bana gore değil. Elbette bebeğimi seviyorum, onunla konusuyorum, onu dort gozle beklediğimi hissediyorum ama ne yazıkki bazılarının yapabildiği gibi aşırı çoşkulu olamıyorum, bu biraz yapı meselesi herhalde.
Bebeğim de içimde mutlu huzurlu büyüyor. Eskiden hadi hemen doğsun diyen ben, şimdi biraz daha kalsın, beslensin büyüsün daha hazır bir yuvaya hoşgelsin istiyorum. Yoksa ben çoktan hazırım hediyemi karşılamaya:)
